In mienen Goorn

Un ok vör de Rooe Bete maakt se keenen Halt. Am Enn blifft kuum wat öber, un miene ganze Tiet un de vääle Arbeit wöör ganz un gor ümsüss!! Worüm haalt sick de Vagels blooß utgeräkent miene Arften? Worüm nich de ullen Himbeern?? De schütt dor gor nich wassen, aber de langen Wöddeln drieft öberall ut, wo se keen Minsch hebben well! Oder de Vagels können sick ok mal de Duusenden von Pappel-, Eschen- un Ahorn-Sämlinge ut de Eer picken, de öberall uploopt – denn möss ick de nich egaalwech rutteihn oder ruthacken. Oder se können mal de jungen Efeu-Planten ruuttocken, denn Efeu hebbt wi hier bi us wohrhaftig in‘ Öberfluss!

Ick glööv, bi us is dat eenfach allens to „naturnah“, un dorüm hebbt wi to vääle Vagels bi us in Goorn. Hunnerte von Sprein (Stare) läävt ünner uuse Dackpannen un maakt dor een Spektakel! Un ünner dat groode Neist von Familje Adebor, blangen mienen Gemüüsgoorn, hebbt sick nu ok noch Lünken (Spatzen) inneist un künnt von dor baben rünnerscheeten in mien Beet!

Ganz to swiegen von de väälen Ruupen, de sick jedet Johr öber de Bläär von Akelei un Lupinen hermaakt. Un de rooen Käfers, de miene Liljen upfräät, bit nix mehr dorvon dor is! Von uuse Seutkirschen, de jümmer so gaut smeckt, hebbt wi düt Johr blooß ne Handvull affkrägen. De Sprein wöörn eenfach flinker as wi.

Wat is dat gemeen! Wo blievt eegentlich de Kadden, wenn man se mal brukt?? Wenn de mehr in Goorn rümlungern dään, denn har dat gewiss eenen „Affschreckungseffekt“ för de Vagels. Harn wi doch blooß Swalben, de dään de Mücken upfräten un nich uuse Kirschen un Bickbeern!!

Gurken, Fenchel un Kohlrabi hebbt mi de dicken dunkelbruunen Snecken uthöhlt un upfräten. Dat hett man nu dorvon, dat man so een Naturfründ is un keen Gift streit! Un ok de Winnworp is bannich „aktiv“: so vääle groode Hupens as in düssen Sommer hebbt wi noch nie hat! De Rasen is kuum noch to seihn un öberall sackst du in, wo siene Gänge langgaht!!

Tja, öberall blooß „Sabotöre“, de dat wedder twei kriecht, wat du jüst upbaut oder feinmaakt hest! Manchmal könn ick weenen, wenn ick mi düt allens bekiek! Dor gifft man sick so vääl Meuh un möch allens schön hebben – un denn so wat!

„Ji hebbt dat hier up´n Lann aber ok echt swoor, Mama“, sä miene Dochter mit eenen ironischen Ünnerton un grien, as ick ehr von mienen Kummer mit Vagels un Snecken vertell. Se wöör spontan sönndachs ut de Stadt to´n Terrassen-Freuhstück kamen. De Kuckuck reup, Familje Adebor wöör an Klappern un Fleegen, de annern Vagels geiben ehr Konzert, de Blaumen bleihn wunnerbor, öberall Bodderlickers, 25 Grad un Sünnenschien. Tja, wenn man dat mal von düsse Siet bekiekt, hebbt wi dat hier in uusen idyllischen Goorn up’n Lann echt gaut!