Melkgeschichten

Ober wenn ick dann so an mien Tied trüch denken do, wo eenfach dat mit de Melk und dat Melken wör: Dor wor alle tein Dog dat Fett meten und fertig. Dor wor dann uck Botter, Kääs und Drinkmelk ut mokt. Bi uns in Dörp gev dat tomols so 30 Buerns. Melkkeuh harn de grötern stückerwat acht bit tein, de lüttjeren blos twee, dree Keuh nebenbi.

In Sommer, morgens Klock vief, güng dat mit twee Melkannen an´t Rad und Melksef ob´n Gepächdräger no´n Melken. Müssen beus balanziern op de schmalen Moorweg. Güng ok nich jümmer got , kem ok mol för, datt´n öberkopp gung. Denn wer´n Deel Melk weg. Wer natürlich agerlich.

Loter harrn de mersten lütten Trecker – so´n 16-teiner Hannomag harn wie. En Holtkiss achtern rop un hen no de Weid tuckert. Obens noch mol dat sülste. Wür herlich, Morgens in aller Herrgottsfröhe de Natur so nebenbie geneten. Unner de Koh sitten, denn Geruch von de warme Melk geneten und sick freun, wenn de Ammer vull wer. Wer ober nich jümmer so freudig. Kunn ok mol regen. Und wenn dann dat Regenwoter von de Koh hindol in Ammmer leken de, wer nich so scheun. Ober dat wer nochher jo nich mehr to seen.