De Mieghemkes

Wiel se mit hör dreeunnegentig Jahr nicht mehr so good to Foot is, mutt se woll maal een henstüren, hör wat to halen. Dat is ok heel licht, wiel se genau weet, waar wat to finnen is: To´n Bispill de Schapp mit de Billeralben: „Haal mi man eben de darde Book ut de Rieg, denn wies ik di en Bild van mien Jugendfründ“.

Mieghemkes, de to de Achterdör rinkummen willn, kann Käti nich gewährn laten. Lina harr bloot Nood, dat hör Tant mit de vull Waterkoker unnerwegens malört. Se namm dat Ding und sett hüm eerstmaal weer in Köken tegen de Treckpott. Käti wull hör wiesen, wor de Plaag sük uphollen dee. Lina muss eerst söken. De meesten harren sück al weer verstoppt. As se de Döör van de Schüür bisied schoov, lepen se dor heel upgereegt. Lina much de Deeren ok nich in´t Huus hebben, aber se weer mit en Maal unseker, of man dat nu woll dürt of nich, mit dat heet Water.

Bi´n Tass Tee hebbt se överleggt, wat to doon weer. Lina wuss as Burinske, dat up Massendeerhollers fix schullen word. Und wenn se de Mieghemkes gewähren leten, funnen se viellicht noch de Padd in Kätis Köken. „Dat heb ik al maal hat!“, see hör Tant heel verdwullen. „Up anner Kant warst womögelk Deerenquäler schullen, wenn du wat daartegen deist“, meende Lina. Denn full hör aber in, dat man ja ok süks Köderdösen kopen kann. Dat kunn ja nich angahn, wenn dat verboden weer un de Mieghemkes schütz worden mussen.