Up Platt

Wi hebbt beid de Sülverhochtied al lang achter uns – he mit sien Anna, ik mit mien Fritz. Güstern seeten wi moal weer bi´n lecker Koppke Tee, un tomoal keemen wi up dat Thema „Leevde.“ Heini was an´t sinnniern. „Weets wat?“, sä he, „sünner mien Anna weer ik man blots ´n halben Minsk.“ Joa, sä ik: „Und mien Fritz, de hett so´n grood Hart as nümms anners uppe Welt.“

Heini meen: „Wenn een van de Kinner krank weer, hett Anna de heel Nacht an´t Bett seeten. Un ik Döskopp - hebb schlapen.“ Dor kunn ik wat tegensetten: „Und mien Fritz, de föhrt ok nachts üm twalv noch för mi na de Tankstee, wenn ik tomaal so´n Schmacht up Lakritzdüwels hebb. Un he hett elke Mörgen de Koffie all kloar, wenn ik upstahn do.“ Heini was baff: „Wat, ok na so veel Johren noch!?“ „Mensch Heini“, sä ik, „do doch nich so! Ik weet van Anna sülms, dat du ehr elke Mörgen ´n Koppke Tee an´t Bett brengen deist!“

Nu kunn ik sehn, wat he doch: „Dat de Froolü sük ok allens vertellen mööt!“ Mi full noch wat in: „Und wenn dat Steen un Been fröst, krabbt Fritz mörgens mien Auto free.“ Daar wull Heini nich nastahn: „Un Anna, de kann ut twee Scheibletten un´n halv Paprika ´n Dree-Gänge-Menü för uns twee koken.“

Ik glöv, wenn´t Telefon nich pingelt harr, weer dat noch stünnenslang so wiedergohn. Dat weer Anna. Se frog mi: „Is Heini woll bi di?! Ik bün vandaag heel nich na´t Inkopen komen. Daar sünd bloot noch twee Scheibletten un´n halv Paprika in Köhlschapp. Kannst Heini woll seggen, dat he noch eben fell wat inkopen schall?“